Default Standard Records
Logo image needs to uploaded to noise wiki in ordered to be displayed inline, use the upload file function in the left hand
Contents
Bio
Default Standard Records is an artist-run & collaborative effort of releasing contemporary experimental music & non music, together with very selective re-issues.
This Collaborative Artist_Label declares the Noise Democracy: an archive for radio programs / mixtapes 2021 onwards, pilot episode (bandcamp - mixcloud.
people (δήμος/demos) to rule the state (κράτος/kratos)
"in a truly free nation, no one has to tell you you’re free"
All releases with Default Standard numbering. DSR# numbers: new submissions DSR- (minus) numbers: reissues
Run by Dimitris Tsironis (aka melophobia).
No Political Extremities! Don't Hate, but Collaborate!
DSR#33 : Release / Statement (15th of March, 2021)
Default Standard / The Experiment
“Democracy is a con game. It’s a word invented to placate people to make them accept a given institution. All institutions sing, ‘We are free.’ The minute you hear ‘freedom’ and ‘democracy’, watch out… because in a truly free nation, no one has to tell you you’re free.” ― Jacque Fresco
On February 14, I decided to start another (digital) label, Default Standard Records. Based on a thought of the democratic circulation of music but also non-music. After the first open call to three respective Facebook groups on the day of the decision and a small search of a few names, an extensive series of releases followed. To be precise, within a month (30 days) 30 completed works were prepared and digitally released, as well as individual pieces that were new (or so declared) compositions. Along with 10 reissues from the recent or very distant past (adorable habit of searching 78-rpm and 10”s with 1tracktape).
The purpose of Default Standard Records was (and may remain) to give the impetus to musicians and bands, from the field of noise, non-music, dark ambient, electronic experimental and other scenes to present their work without rules and restrictions. Leaving aside only extreme political and social views, phobias and hatred. Also behind this thought and the long and daily effort was to prove to all sound creators that even if no one believes in you, if you believe in yourself and in what you create, start and do it yourself. Networking, find common musical and artistic companions, present yourself close to others like you in the way of thinking and expressing. Most likely, no one will donate something to your already free project and even less likely to buy something digitally as long as the audience remains below four-digit numbers (unfortunately in the end, all numbers are interpreted, even without analytics knowledge). This is what happened in this case in the first month.
The response by sending material, however, was great. At the same time, without creating discogs or paid entries, the following in the bandcamp (basic presentation free platform) were fewer than the participants. Few promoted their own work and even fewer were open after contact with the label. In a world full of names, nicknames, electronic material submissions, hundreds of daily releases, digital chaos and constant information, the continuity of the artistic path beyond sound integration was negligible. The noise has surpassed the sound and the image, and is in front of every effort of providing valuable information and achieving successful communication. Releases were posted in groups (an act that reaches the limits of spam now), messages were sent to people around the world who love to discover new sounds and simple hotbeds of information were created on social networks.
In conclusion, the Default Standard is exactly the idea that you can hear and release a complete work, as long as you are honest with yourself, your peers (in the field of music and ideas) but also with the world at large. Something you present digitally today is likely to be out there for a long time, perhaps longer than anyone can handle. In the chaos (and noise) of information you will be too. And there are many who are thirsty to hear something new, both from the year of recording and from the year of first listening for themselves. It is a community where the role of the independent musician does not stop when he/she does the final export from the DAW. And this starts with recordings on cylinders a century ago and reaches the works that are based on distortions of random sound samples of a few seconds that evolve into ambient perpetual fields with insta-friendly blue covers (sea or sky).
After the first month there will be no new open calls or personal invitations. Only conversations and triggers with people who happen to have some communication. May they continue to mushroom new labels with an identity not only about sound but also collaborative ones. Even based on the most primitive idea: if there is no one to believe in you, then you are left with only yourself. Do it yourself. But in the boat that you will throw in the stormy waters, it is good to have company. So do (oh yes!) for other travelers and seafarers. With the few that the parallel course was proposed or discussed, both in the field of organization and platform selection and management, there was never a second conversation. Strange times and historical repetitions, someone who likes drone music would say.
There are already so many other numbers ready for release. Positive signs (or rather those with the ‘#’ symbol) before the number in the Default Standard are new releases. The negatives ‘-’ in front of the number of each release are reissues that usually take a lot more effort to research and re-produce an abandoned or almost lost album. The experiment continues on familiar and lonely paths. May companions be found, people who will ask for surprise and cooperation without ultimate true and naive purposes. Only for today's recording and presentation of ideas. It is a pity that the time wasted is so little for the creation of an audio production (I mean software production, right?) and even less for the communication between us. In the end, it does not even obey the vain plan or hope of the creator of any art form.
This democracy of noise is unknown how much it will continue to send alerts every day for something new. Time is a shack that irritates you when the sunlight enters in the morning but at the same time sweetens you with its heat after a difficult or boring night. What is certain is that as long as there are people (demos) willing to rule the state (kratos), noise and non-music will be out there, available and free to listen to. And as far as the inspiration of the Default Standard Records name is concerned, there has not been a physical release in canned food yet (unfortunate metaphor maybe?) So research it or interpret it at will!
Dimitris Tsironis
EL / GR
Στις 14 Φεβρουαρίου αποφάσισα να ξεκινήσω ένα ακόμα (ψηφιακό) label, την Default Standard Records. Βασισμένο πάνω σε μία σκέψη της δημοκρατικής κυκλοφορίας μουσικής αλλά και μη-μουσικής. Μετά το πρώτο ανοιχτό κάλεσμα σε τρεις αντίστοιχες ομάδες στο Facebook την ημέρα της απόφασης και μια μικρή έρευνα ελαχίστων ονομάτων, ακολούθησε μια εκτενής σειρά κυκλοφοριών. Για την ακρίβεια μέσα σε ένα μήνα (30 μέρες) ετοιμάστηκαν και βγήκαν ψηφιακά 30 ολοκληρωμένες δουλειές αλλά και μεμονωμένα κομμάτια που αποτελούσαν νέες (ή έτσι δηλώθηκαν) συνθέσεις. Μαζί και 10 επανακυκλοφορίες από το πρόσφατο ή πολύ μακρινό παρελθόν (λατρευτή συνήθεια και με την 1tracktape).
Σκοπός της Default Standard Records ήταν (κι ίσως παραμείνει) να δώσει το έναυσμα σε μουσικούς και σχήματα, από το χώρο της noise, non-music, dark ambient, electronic experimental και λοιπά σκηνής να παρουσιάσουν το έργο τους χωρίς κανόνες και περιορισμούς. Αφήνοντας στην άκρη μόνο ακραίες πολιτικές και κοινωνικές απόψεις, φόβους και μίση. Επίσης πίσω από αυτή τη σκέψη και τον πολύωρο κι ημερήσιο κόπο ήταν να αποδείξει σε όλους τους δημιουργούς ότι ακόμα κι αν κανένας δεν πιστεύει σε σένα, αν εσύ πιστεύεις στον εαυτό σου και σ’ αυτό που δημιουργείς, ξεκίνα και κάντο μόνος σου. Δικτυώσου, βρες κοινούς συνοδοιπόρους, παρουσίασε τον εαυτό σου δίπλα σε άλλους ομοίους σου στον τρόπο σκέψης και προβολής. Το πιθανότερο είναι ότι κανένας δεν θα δωρίσει κάτι στο ήδη δωρεάν έργο σου και ακόμα λιγότερο πιθανόν ν’ αγοράσει κάτι ψηφιακά όσο το κοινό παραμένει κάτω από τετραψήφια νούμερα (ναι, είναι όλα αριθμοί που ερμηνεύονται, ακόμα και χωρίς γνώσεις analytics). Έτσι συνέβη και σε αυτή την περίπτωση στον πρώτο μήνα της.
Η ανταπόκριση με αποστολή υλικού όμως ήταν μεγάλη. Την ίδια στιγμή, χωρίς να δημιουργηθούν εγγραφές στο discogs ή πληρωμένες καταχωρήσεις, οι ακόλουθοι στο bandcamp (βασική πλατφόρμα παρουσίασης) ήταν λιγότεροι κι από τους συμμετέχοντες. Ελάχιστοι προώθησαν το ίδιο το έργο τους και ακόμα λιγότεροι ήταν ανοιχτοί σε συνέχεια της επικοινωνίας με το label. Σε ένα χώρο που βρίθει από ονόματα, ψευδώνυμα, ηλεκτρονικές αποστολές υλικού, εκατοντάδες ημερήσιες κυκλοφορίες, ψηφιακό χάος και συνεχή πληροφόρηση, η συνέχεια του καλλιτεχνικού δρόμου πέρα από την ηχητική ολοκλήρωση ήταν μηδαμινή. Ο θόρυβος (noise) έχει ξεπεράσει τον ήχο και την εικόνα και βρίσκεται μπροστά σε κάθε προσπάθεια ενημέρωσης κι επικοινωνίας. Έγιναν post σε ομάδες (πράξη που αγγίζει τα όρια του spam πια), στάλθηκαν μηνύματα σε ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που λατρεύουν να ανακαλύπτουν νέους ήχους και δημιουργήθηκαν απλές εστίες πληροφόρησης σε κοινωνικά δίκτυα.
Συμπερασματικά, η Default Standard είναι ακριβώς η ιδέα ότι μπορείς να καταφέρεις ν’ ακουστείς και να κυκλοφορήσεις ένα ολοκληρωμένο έργο, αρκεί να είσαι τίμιος με σένα, τους ομοίους (στο χώρο της μουσικής και των ιδεών) αλλά και με τον κόσμο ολάκερο. Κάτι που σήμερα παρουσιάζεις ψηφιακά, το πιθανότερο είναι ότι θα βρίσκεται για πολύ καιρό, ίσως περισσότερο απ’ ότι ο καθένας αντέξει, εκεί έξω. Μέσα στο χάος (και τον θόρυβο) της πληροφορίας θα βρίσκεσαι κι εσύ. Κι υπάρχουν πολλοί που διψάνε ν’ ακούσουν κάτι καινούργιο, τόσο από χρονιά ηχογράφησης όσο κι απ’ το έτος πρώτης ακρόασης για τους ίδιους. Είναι μια κοινότητα, που ο ρόλος του ανεξάρτητου μουσικού δεν σταματάει όταν κάνει το τελικό export στο DAW. Κι αυτό αρχίζει από ηχογραφήσεις σε κυλίνδρους πριν από έναν αιώνα και φτάνει στις δουλειές που στηρίζονται σε παραμορφώσεις τυχαίων ηχητικών δειγμάτων λίγο δευτερολέπτων που εξελίσσονται σε ambient αέναα πεδία με μπλε εξώφυλλα (θάλασσας ή ουρανού).
Μετά τον πρώτο μήνα δεν θα υπάρξουν καινούργια ανοιχτά καλέσματα ή προσωπικές προσκλήσεις. Μόνο συζητήσεις κι εναύσματα με ανθρώπους που τυχαίνει να υπάρχει κάποια επικοινωνία. Μακάρι να συνεχίσουν να ξεφυτρώνουν νέα labels με ταυτότητα όχι μόνο ηχητική αλλά και συνεργατική. Ακόμα και στηριγμένα πάνω στην πιο πρωτόλεια ιδέα: αν δεν υπάρχει κάποιος να πιστέψει σε σένα, τότε σου έμεινε μόνο ο εαυτός σου. Κάντο μόνος σου. Αλλά στο καράβι που θα ρίξεις στα φουρτουνιασμένα νερά είναι καλά να’ χεις παρέα. Οπότε κάντο (και) για τους άλλους ταξιδιώτες και θαλασσοδαρμένους. Με τους λίγους που προτάθηκε ή συζητήθηκε η παράλληλη πορεία, τόσο σε τομέα οργανωτικό όσο και επιλογής και διαχείρισης του λογαριασμού, δεν έγινε ποτέ δεύτερη κουβέντα. Περίεργοι καιροί κι ιστορικές επαναλήψεις, θα έλεγε κάποιος που αρέσκεται σε drone ηχοτοπία.
Υπάρχουν ήδη άλλα τόσα νούμερα έτοιμα προς κυκλοφορία. Τα θετικά πρόσημα (ή μάλλον αυτά με το σύμβολο #) πριν τον αριθμό στην Default Standard αποτελούν νέα πονήματα. Τα αρνητικά πρόσημα μπροστά απ’ τον αριθμό της κάθε κυκλοφορίας αφορούν επανακυκλοφορίες που συνήθως έχουν πολύ περισσότερο κόπο έρευνας και εκ νέου παραγωγής ενός παρατημένου ή χαμένου άλμπουμ. Το πείραμα συνεχίζει στα γνώριμα και μοναχικά μονοπάτια. Μακάρι να βρεθούν συνοδοιπόροι, άνθρωποι που θα ζητήσουν την έκπληξη και τη συνεργασία χωρίς απώτερους αφελής σκοπούς. Μόνο για τη σημερινή καταγραφή των ιδεών. Είναι κρίμα ο χρόνος που σπαταλιέται να είναι τόσο λίγος για τη δημιουργία μιας ηχητικής παραγωγής (ελέω software) κι ακόμα λιγότερος για την επικοινωνία μεταξύ μας. Στην τελική, αυτό δεν υπακούει καν στο ματαιόδοξο σχέδιο ή ελπίδα του δημιουργού κάθε μορφής τέχνης.
Αυτή η δημοκρατία του θορύβου είναι άγνωστο πόσο θα συνεχίσει να στέλνει ειδοποιήσεις κάθε μέρα για κάτι καινούργιο. Ο χρόνος είναι μια παράγκα που σε νευριάζει όταν μπαίνει το φως του ήλιου το πρωί αλλά παράλληλα σε γλυκαίνει με τη ζέστη του μετά από μια δύσκολή ή βαρετή νύχτα. Το σίγουρο είναι ότι όσο υπάρχουν άνθρωποι (δήμος) με θέληση να κυβερνήσουν το κράτος, ο θόρυβος κι η μη-μουσική θα ‘ναι εκεί έξω, διαθέσιμα κι ελεύθερα προς ακρόαση. Κι όσο αναφορά την έμπνευση του ονόματος Default Standard… δεν έχει υπάρξει ακόμα φυσική κυκλοφορία σε κονσέρβα εποχής (ατυχής μεταφορά ίσως;) οπότε ερευνήστε το ή ερμηνεύστε το κατά βούληση!
Δημήτρης Τσιρώνης
Discography
First Month (DSR#1 - DSR#33):
DSR#0 | Play Noise Like You Never Learned by Unknown Madona
DSR#1 | whispering carelessly by μελωφοβία
DSR#2 | zer0 waste by invertebrata
DSR#3 | Dockers, Gargoyles & Other Monsters by Filmy Ghost
DSR#4 | Dark Triad by Necroviolence
DSR#5 | Ascending To Paradise by Noise Jihad
DSR#6 | here and nowhere else by Federico Balducci
DSR#7 | Amplified Metal Sheet by Tristan Burfield
DSR#8 | ∞ by SynthWave Noise
DSR#9 | Ethical Waves (ν) by (The) Unknown Artist
DSR#10 | Ghost Lights by Thaniel Ion Lee
DSR#11 | Self-Meditation On The Practice Of Temporary Autonomous Zones by Mai 12
DSR#12 | Scrap Music by Bukkake Tech
DSR#13 | Joanne Dru by Death Noir
DSR#14 | Noise of Slavery by My Own Cubic Stone
DSR#15 | ήθος by μελωφοβία
DSR#16 | Zeeth by Lezet
DSR#17 | Miserere by Vilgoć
DSR#18 | Demo by Parablebox
DSR#19 | Hibiki-Hana-Ma by Hank Iambi Ah I
DSR#20 | Χορδόφωνο by Δ.Τ. * C.F.
DSR#21 | Urban Worship by Juanito)))
DSR#22 | Share Nightmare by BAIL HOP3 OM
DSR#23 | Third Alley on the Left by Crepuscular Entity
DSR#24 | Umbrageous Climes by Occupied Head
DSR#25 | Sans sons redondants by I,Eternal
DSR#26 | ნაკვალევი by ცოდნის მფლობელები
DSR#27 | MeGaDad by MeGa Ton
DSR#28 | Sun Ritual by Bull of Heaven
DSR#29 | Η Συμφωνία του Χάους by Επώδυνη Λειτουργία
DSR#30 | Εκτός Δυσλειτουργίας by Επώδυνη Λειτουργία
DSR#31 | Τεράστια Προσπάθεια στο Δωμάτιο by Επώδυνη Λειτουργία
DSR#32 | Δεν Λειτουργεί by Επώδυνη Λειτουργία
DSR#33 | The Experiment, First Month
DSR -01 | Bĩmene Taravã by Traditional Tahitian Music from 1923
DSR -02 | Fear Eats the Soul by Death Pact International
DSR -03 | Hardcore Chinese Opera by Traditional Chinese Opera from Macau
DSR -04 | Disco Enfermo by Fraticórnicos
DSR -05 | High-Net-Worth #1 by BAIL HOP3 OM
(check the bandcamp site for more Default Standard Records releases after the 1st month of the experiment)
Contact
degram.gr@gmail.com
